De afgelopen weken was ik er niet. Ik sloot een mooie opdracht af en dat was het perfecte moment om op vakantie te gaan. Naar Normandië! We verbleven in Colleville-sur-Mer, oftewel Omaha Beach. In een huisje zonder wifi, heel goed voor de telefoonverslaving. 😉 Zonder het zo te plannen vierden we Bevrijdingsdag in Normandië.
Bevrijdingsdag in Normandie
Wat is Normandië een prachtig stukje Frankrijk! En wat een geschiedenis. We bezochten alle 5 de stranden waar onze bevrijders landden op D-Day: Omaha Beach, Gold, Juno, Sword en Utah Beach. En natuurlijk de Amerikaanse begraafplaats. Zo indrukwekkend.
Honderdduizenden bommen en granaten
Zoveel monumenten, herdenkingstekens en getallen. Ik werd gebombardeerd met aantallen doden, gewonden, tanks, artillerie dat gebruikt was. Ongelooflijk, niet te bevatten. Zoveel mensenlevens die er verloren zijn. Brok in mijn keel.
Maar wat me het meeste raakte: de verhalen. Zoals het verhaal van die ene vrouw die op de Amerikaanse begraafplaats ligt. Er liggen maar een paar burgers op deze begraafplaats, zij is er een van. Ze kwam om tijdens een Rode Kruis missie.
En de 3 broers waar de film ‘Saving Private Ryan’ op gebaseerd is. Je zult het maar thuis krijgen, 3 zoons gevallen in de oorlog. En dan ook nog eens zo ver weg. Weer een brok in mijn keel.
De kracht van storytelling
Dat doet storytelling. Alle monumenten en herdenkingstekens waren enorm indrukwekkend, maar wat de meeste indruk op mij maakte, waren toch de verhalen. De verhalen van de mensen die de halve wereld over reisden om Europa te bevrijden en die in veel gevallen niet meer thuiskwamen. Bij deze quote van een vader hield ik het maar met moeite droog:
“Spiritually, we feel that he is as close to us buried in France as if he was buried here. We are consoled to some extent in knowing he is buried in the soil he flew over and helped to win back.”
We vertellen elkaar al sinds het begin der tijden verhalen. Dat doen we niet voor niets, zo onthouden we informatie. Eerst mondeling, bij het haardvuur, toen op papier en nu op social media. Zonder storytelling waren klassiekers als de Illias en de Odysee, maar ook Roodkapje voor altijd verloren gegaan.
Storytelling werkt perfect om een boodschap over te brengen. Zoals in Normandië: dit nooit meer.
Deel je boodschap met storytelling
Heb jij ook zo’n boodschap? En wil je weten wat storytelling voor jouw organisatie kan betekenen? Boek een strategiesessie, dan praten we verder. We kijken dan ook hoe storytelling in jouw strategie past. Stuur me een bericht op mijn contactpagina of op mirjam@mirjamvanelst.com. Ik hoor graag van je.
Die ander snapt het niet! Ik zal het eens goed gaan uitleggen, dan komt het wel over en dan krijg ik gelijk!
Denk jij dit ook vaak, regelmatig of soms? Dan heb ik nieuws voor je. Die ander snapt het wel. En snapt jou ook. Alleen.. Ze hebben een andere mening. En geen zin om jouw mening over te nemen.
Wie heeft er gelijk?
Ook al gaat het om hele belangrijke issues en ben je overtuigd van jouw gelijk, het is mogelijk dat iemand het niet met je eens is. Om verschillende redenen.
Overhalen heeft geen zin
En dan nog wat: het heeft geen zin om die ander over te gaan halen. Om aan te geven dat jij gelijk hebt. En de ander dus niet. Werkt niet, lieve mensen.
Training Klimaatcommunicatie
Daar kwam ik onlangs weer achter tijdens de training Klimaatcommunicatie van Manu Busschots van Deep Change Academy in Amersfoort.
Wat werkt dan wel?
Luisteren. Vragen stellen. Zorgen voor verbinding. Niet oordelen. Dat werkt. Ik ben okay en jij bent okay. Nieuwsgierig zijn.
Geweldloze communicatie
Het was een mooie dag, daar in Amersfoort. Ondanks de regen. Geweldloze communicatie, daar ga ik de aankomende tijd mee aan de slag. Want: ik ben okay en jij bent okay.
“Doe mij maar altijd hetzelfde, dan weet ik precies wat ik krijg,” zei een bekende van mij een tijdje geleden. Aan deze uitspraak moest ik denken toen mijn sushi sandwich arriveerde van de week, op een zonnig terras in Den Bosch.
Sushi sandwich, kom maar door
Ik houd ervan, nieuwe dingen proberen. Logisch, anders had ik geen ‘iedere dag iets nieuws doen challenge’ gedaan. Nou zijn er grenzen. Er zijn dingen die ik aan me voorbij laat gaan, zoals de wormen en de kwal die ik laatst op een menu zag staan. Echt? Ja.
Maar goed, de sushi sandwich dus. Had ik nog nooit gegeten en leek me lekker. En dat wassie ook! Het is eigenlijk gewoon een wat uit de klauwen gewassen sushi. In de vorm van een tosti. Nou ja, je ziet het op de foto.
Altijd hetzelfde is saai
Hoewel ik me best kan voorstellen dat het fijn is om precies te weten waar je aan toe bent, toch vind ik het saai. Je loopt weliswaar geen risico, maar er gebeurt ook nooit iets nieuws. Je doet geen nieuwe ervaringen op. Zo loop je misschien wel je nieuwe favoriete gerecht mis.
Tijdens de coronaperiode merkte ik dat ik nieuwe impulsen miste. Best fijn, om met een goed boek op de bank te zitten, maar nieuwe dingen proberen is ook echt goed voor je.
Naar een museum gaan, een onbekend straatje inwandelen, iets eten waar je nog nooit van gehoord had. Je stelt je open, je legt nieuwe verbanden en je wordt er zelfs slimmer van.
En dat geldt ook voor je teksten en je communicatie. Altijd hetzelfde is gewoon saai. Het stimuleert niet. Gelukkig is dat te fixen.
Wil je een frisse blik?
Dus: hoe zit dat met jouw organisatie? Zijn jullie ook toe aan iets nieuws? Op het gebied van teksten? Mooie en geweldige teksten waarmee je de wereld laat zien wat voor fantastisch werk jouw organisatie doet?
Of kun je een frisse blik gebruiken op jouw marketing en communicatie? Laat mij dan jouw sushi sandwich zijn! Corny? Ja. Maar hey, ik wilde ook iets nieuws proberen. 😉 Op de contactpagina kun je me een bericht sturen, dan maken we een afspraak. Fijne dag!
Vorige week donderde ik van een trapje. Laatste tree gemist in het Noordbrabants Museum, net nadat ik dit prachtige kunstwerk zag.
En dat deed me toch zeer
Lang verhaal kort – ik verzwikte mijn enkel, heb nu een flink ei op m’n voet en lopen is heel erg lastig.
Dus: krukken huren. Leek me handig. Om toch redelijk mobiel te zijn.
Hier begon de frustratie
Dat bleek een uitdaging. De website van Medipoint, de partij waar je hulpstukken als krukken kunt bestellen, is gruwelijk onhandig en onduidelijk. Zo onduidelijk dat je wel moet bellen.
De mensen van het callcenter hebben het enorm druk. Dat begreep ik van het bandje dat mij minstens 15 minuten lang om de zoveel seconden voor mijn begrip bedankte.
Vervolgens vertelde de dame aan de telefoon mij dat ik gewoon iemand naar de winkel kan sturen. Want krukken zijn altijd op voorraad. Aha. Dat stond toch echt anders op de website.
Afhankelijkheid en kwetsbaarheid
Waarom vind ik dit zo vervelend? Niet kunnen lopen is niet handig. Ik moet nu bij zo ongeveer alles om hulp vragen. Ik kan niet met een kop hete thee lopen. De hond uitlaten gaat niet. Mijn drukverband moet verwisseld worden, dat kan ik niet zelf.
Dat is niet fijn. Het voelt enorm kwetsbaar en afhankelijk. En ik heb alleen maar een ei op m’n enkel. Als het goed is, is dat weer snel foetsie. Maar wat als je een ernstige ziekte hebt? Waardoor je wel andere dingen aan je hoofd hebt dan dit soort geneuzel? Of als je chronisch ziek bent en je je continu met dit soort zaken bezig moet houden?
Overigens was niet alleen de site van Medipoint vreselijk onduidelijk, ook de website van CareynPlus vond ik dramatisch. Ik bleef in cirkels over de website surfen en kwam iedere keer op hetzelfde punt uit. Zonder de informatie die ik nodig had. Dat moet toch anders kunnen, mensen.
De oplossing voor deze inefficiënte communicatie
En weet je? Dat kan ook prima. Als je je website goed op orde hebt, met duidelijke informatie, klare taal en een prettige manier om door de site te navigeren, dan help je je klanten enorm. Dan surfen zij snel naar de juiste informatie en hoeven ze je klantenservice niet te bellen. Zo haal je daar een stuk van de druk weg. Wat denken jullie ervan, beste zorgaanbieders?
Efficiënt communiceren met Woorden per Kilo
Meer weten over een betere en efficiëntere communicatie? Stuur me een bericht, dan maken we een afspraak. Dan kan op mirjam@mirjamvanelst.com of via de contactpagina.
Het gigantische kunstwerk is trouwens van Thomas Trum, een Brabantse kunstenaar. Aanrader!
Onlangs las ik ‘Het Happy 2050 Scenario’ van Babette Porcelijn. Porcelijn is een van de luidste stemmen in duurzaamheidsland. In 2022 werd ze door LinkedIn uitgeroepen tot top voice op het gebied van klimaat en duurzaamheid. Met haar non-profit organisatie Think Big Act Now wil ze mensen op weg helpen naar een gelukkige, duurzame toekomst. Voor iedereen. ‘Het Happy 2050 Scenario’ is daarmee heel erg relevant en van nu.
Duurzaamheid, verborgen impact, al die transities waar we nu in zitten, het is allemaal niet bepaald lichte kost. En toch ligt het iedere dag op ons bordje. Er moet zo ongelooflijk veel gebeuren, hoe gaan we dat doen? Hoe krijgen we iedereen mee? En, hoe communiceren we daarover? Soms zou ik het liefst met een grote zak chips onder mijn dekbed duiken.
Gelukkig is er met alle verhalen over greenwashing ook veel oprechts mogelijk. Babette Porcelijn geeft in ‘Het Happy 2050 Scenario’ handvatten voor organisaties die zich bezighouden met duurzaamheid. Babette is van oorsprong designer, daardoor weet ze ingewikkelde informatie heel helder in beeld om te zetten. Waardoor die materie veel toegankelijker wordt.
Alles wat je kunt doen voor een gelukkige wereld
In ‘Het Happy 2050 Scenario’ laat Porcelijn zien hoe wij onze wereld runnen. Dat gaat helaas bepaald niet goed. Ze laat ook zien wat we daaraan kunnen doen. De ondertitel van het boek is ‘alles wat je kunt doen voor een gelukkige wereld’. Dat geeft de burger moed.
Duurzaamheidsgoeroe Babette Porcelijn weet raad
Gelukkig weet Babette dus raad. Ze kijkt niet weg. Sterker nog, ze laat een heel fel licht schijnen op allerlei activiteiten die niet okay zijn. Zoals corruptie, kinderarbeid en moderne slavernij. Praktijken waar iedereen tegen is. In principe. Maar die we wel gedogen. Waar we onze ogen voor sluiten. Uit onmacht, of onwetendheid. Of omdat we geen oplossing weten. Maar wel graag een nieuwe telefoon willen, om maar iets te noemen.
Mijnbouw is vervuilend en niet duurzaam
Een voorbeeld van zo’n praktijk is de mijnbouw. De mijnbouw is enorm vervuilend. En er komt slavernij bij voor, en kinderarbeid. Op dit moment kunnen we nog niet zonder mijnbouw. Maar zoals Porcelijn aangeeft, we hoeven niet perse op deze manier door te gaan. We hebben opties. Gelukkig.
Hoe maken we de mijnbouw minder vervuilend?
Zo kunnen mijnen een spaarpot aanleggen voor de sluiting van de mijn. Als een mijnbouwbedrijf nu failliet gaat, blijven de restproducten over. Deze worden niet opgeruimd. Met zo’n spaarpot kan dat gefinancierd worden. We kunnen grondstoffen uit het afval van de mijnbouw winnen. Vloeibaar afval kan ingedroogd worden. Daardoor wordt de kans kleiner dat er gif weglekt naar het grondwater. Waterzuiveringsinstallaties plaatsen is ook nog een optie. Zo kan vervuild proceswater gezuiverd worden van zware metalen en gifstoffen. Op de plek van de vervuiling.
Wat kan ik als burger doen tegen de mijnbouw?
Ik had niet verwacht dat ik, als individu, iets zou kunnen bijdragen. Maar dat kan ik dus wel. Dat vind ik een van de sterke punten van dit boek. Porcelijn laat duidelijk zien welke rol wij allemaal kunnen spelen.
Wat is dat dan? Minder consumeren. Zo min mogelijk nieuwe elektronische producten en auto’s kopen. Eerst kijken of je huidige product te repareren is. Gaat dat niet? Koop dan een tweedehands item. Vermijd onnodig bouwen en verbouwen. Is die badkamer of keuken echt aan vervanging toe of is het gewoon je smaak niet? Bespaar zoveel mogelijk op energieverbruik. Als we onze vraag naar energie verkleinen, dan hoeft er minder energie-infrastructuur aangelegd te worden. En dat is winst.
Slagkracht, oftewel: hoe gaan we dit nu aanpakken?
‘Het Happy 2050 Scenario’ eindigt met ‘slagkracht’. De slagkracht die wij als crew hebben. De acties die wij kunnen nemen om dat scenario, een gelukkige en gezonde wereld in 2050 te bereiken. Zodat wij, met ons allen, als een grote vloot zeilbootjes het huidige systeem vlot kunnen trekken.
Wist je trouwens dat je 25% van de bevolking nodig hebt om een systeem definitief en onomkeerbaar te laten kantelen? Dat zegt Jan Rotmans, professor transitiekunde. Volgens hem duurt het vrij lang voordat je die 25% bereikt hebt, maar als je dat voor elkaar hebt gekregen, dan gaat de resterende 75% vrij snel om. Omdat de transitie dan in een stroomversnelling komt. Rotmans schat dat zo’n 20% van de Nederlanders een duurzame leefstijl nastreeft. Dat biedt hoop!
De leefregels van Porcelijn
En Porcelijn geeft leefregels. Het zijn vuistregels voor de crew, voor ons dus, om dat ‘Happy 2050 Scenario’ te bewerkstelligen. Dit zin de leefregels die Porcelijn geformuleerd heeft:
GELUK – ga voor een waardig, waardevol leven voor jezelf en anderen
WELZIJN – zorg voor een veilige basis, leef gezond, werk samen, onderhoud contacten, ga voor je bliss en blijf leren
GELIJKE KANSEN – koop slaafvrij, fair trade en fair chain, help kansarmen in hun kracht te gaan staan, wees integer en verzet je tegen corruptie, gebruik geen drugs
ECONOMIE – gebruik je geld voor een happy 2050, betaal belasting, betaal de echte prijs, maak geen schulden, zet je geld bij een happy 2050 proof financiële instelling
NATUURLIJKE HULPBRONNEN – consumeer binnen de draagkracht: focus op ontspullen, plantaardig eten, schoon vervoer en een kleiner duurzaam huis; doe met minder en voorkom verspilling.
BELEID – kies! Stem op een happy 2050 proof partij, of word zelf actief voor een happy 2050 beleid.
DE CREW – gebruik je slagkracht en bouw mee aan een happy 2050, inspireer anderen, leef het voor, wees nieuwsgierig en geniet ervan.
VEILIGE PLANEET – zet je in voor een levende planeet, voorkom schade aan milieu, klimaat en natuur, creëer groen, plant veel bomen, bescherm natuur.
‘Het Happy 2050 Scenario’ is een must-read
Babette Porcelijn heeft met veel liefde, passie en tijd aan dit boek gewerkt. En dat is te merken. De ruim 500 pagina’s staan boordevol informatie. Porcelijn weet ontoegankelijke informatie toch toegankelijk te maken. Knap gedaan. ‘Het Happy 2050 Scenario’ is een fantastisch hulpmiddel om jezelf te informeren. Het boek geeft concrete handvatten, maar Babette durft ook te dromen. En te inspireren.
Porcelijn kreeg het voor elkaar, om mijn drive weer terug te brengen. Met ‘Het Happy 2050 Scenario’ zwengelt ze mijn vuur weer aan. Ik heb zin om mijn schouders onder dat hele grote item van duurzaamheid te zetten. Niks geen zak chips dus, maar de wereld in. We hebben maar een paar anderen nodig voordat het omslagpunt komt. Ik heb er zin in.
Hoe kun jij in je werk meer doen met duurzaamheid? En hoe kun je de impact die je nu al hebt met je werk, laten zien aan je omgeving? Dat is waar ik je bij help. Door bijvoorbeeld jouw goede initiatieven te vertalen naar mooie teksten en aanwezigheid in de wereld.
Werken met Mirjam is een feestje. Ze is een prettige persoonlijkheid om mee te werken, kan goed luisteren en legt daarna heel snel de vinger op de “zere plek”, maar op een opbouwende manier. Ze schrijft teksten op een heel toegankelijke manier en organiseert haar werk goed. Ze weet wat er nodig is om marketing communicatie binnen onze organisatie naar een hoger plan te brengen en komt met tal van realistische ideeen. Bovenal is ze enorm inspirerend als het gaat om duurzaamheid. En maakt ze niet alleen mij, maar ook verschillende collega’s binnen onze organisatie bewust bij alles wat we doen op het vlak van duurzaamheid.
Noortje Peek – GGzE
Vanuit haar aandacht voor de mens waardeer ik het samenwerken met Mirjam heel erg. Bij het eerste redactieoverleg schuift ze direct aan waarbij we samen de onderwerpen voor de driemaandelijkse Planetree & kwaliteit krant van GGzE bepalen. Het werkt heel makkelijk met Mirjam: lange of korte teksten, interviews, ze draait er haar hand niet voor om. En ze krijgt ook graag je feedback, in tekst, taal of proces.
Linda den Boef – Dorsman – Dorcas
Mirjam heeft voor een campagne van Dorcas (Portraits of Power, https://portraitsofpower.org/) alle interviews ge-edit. Niet alleen heeft zij gezorgd dat het taalkundig allemaal klopte, zijn heeft er ook aan bijgedragen dat de kracht in deze verhalen goed naar voren komt. Mirjam heb ik ervaren als een enthousiast en prettig persoon om mee samen te werken, maar ook zeker een storyteller die het verhaal zo weet te herschrijven dat het recht doet aan de herkomst. Mirjam is flexibel, goed bereikbaar, duidelijk en eerlijk en ik heb onze samenwerking als zeer positief ervaren. Ik kijk uit naar een volgend project met Mirjam!
Wilgo Dors – Dors Werk & Leertrajecten
Mirjam heeft naar tevredenheid de teksten voor mijn website geschreven. Maar Mirjam is meer dan een tekstschrijver. In het verleden heeft ze meerdere websites opgezet en dat is te merken. Mirjam, luistert, denkt mee, stelt vragen en komt met ideen over de website als geheel, niet alleen de teksten. Ze is kritisch op een opbouwende manier en niet belerend. Ze denkt ‘out of the box’ waardoor mijn website beter is geworden dan ik had verwacht. Ik raad haar dan ook van harte aan.
Astrid Habraken – van Esdonk – Queesten
Mirjam schrijft al jaren blogs voor mij en doet dat op geheel eigen wijze. Altijd enthousiast en met de juiste tone of voice. En daarbij: altijd (ruim) op tijd. Mirjam denkt mee, is creatief en heeft een eigen invalshoek. Daarmee zijn haar blogs altijd origineel. Ik hoop nog lang met haar te mogen samenwerken.
Marie Cecile Oosterhout – Studio Bont
Wij hebben Mirjam gevraagd voor het schrijven van 2 artikelen voor het nieuwe magazine BEP. BEP is een magazine over de Nijmeegse vrouwen. Mirjam heeft 2 vrouwen geïnterviewd voor ons blad en dat zijn 2 erg leuke artikelen geworden. Mirjam was heel flexibel, alles ruim binnen de deadline en de 2 geïnterviewden vrouwen waren zelf ook heel erg bij met hun artikel. Kortom ik kan Mirjam alleen maar aanbevelen als tekstschrijfster!
Marlène Wijnaar – KlaarOver Psychosociaal Werk
Jij ook bedankt voor de prettige samenwerking, de woorden zijn werkelijk kilo’s waard!
Ben je er vorig jaar nog aan toegekomen? Om een donatie te doen aan een of (hey, waarom niet) meerdere goede doelen? Nee? Mooi! Want dan heb ik nog een paar tips voor je.
Waar gaat mijn geld naartoe?
Vind jij het net zo lastig als ik om het perfecte doel te vinden? Lees dan door. Dit zijn de voorwaarden waaraan ‘mijn’ goede doelen moeten voldoen:
Het moet een kleine organisatie zijn.
Mijn geld moet rechtstreeks naar de ontvanger gaan, het is niet bestemd voor overhead of zoiets.
Het doel is duurzaam en dierzaam.
Zo streep ik al heel wat bestemmingen af. Maar dan zijn er nog duizenden organisaties die wel hieraan voldoen. In Nederland en daarbuiten.
Wat is de zin van mijn geld?
Wat me ook helpt, is nadenken over mijn doelen. Wat wil ik met mijn geld bereiken? Tobias Leenaert schrijft daarover in zijn boek ‘Naar een vegan wereld’. Een mooiere en leefbaardere wereld, voor iedereen. Dat wil ik.
In zijn boek vertelt Tobias dat er veel meer flexitariërs en vegetariërs zijn dan veganisten. Door hun omvang hebben flexitariërs en vegetariërs meer impact dan veganisten. Als je doel minder dierenleed is, dan kun je je dus veel beter richten op die grote groep dan op dat kleine clubje. Best logisch.
Dat deed me denken aan mijn giften. Die deed ik aan kleine clubjes. Die heel mooi werk doen, met prachtige resultaten voor de rechtstreeks betrokkenen. Maar…
Saai, maar wel resultaat
De lange termijn en mijn grote doel is daar niet zo bij gebaat. Als je dat wilt, dan moet je op een andere manier gaan schenken. Strategisch. Minder warm and fuzzy, maar wel een hoger resultaat. Op de lange termijn. Interessant.
Zo kwam ik bij de website Doneer Effectief uit. Zij leggen het zo uit:
Voorkomen is beter dan genezen of herstellen. Dit geldt ook voor rampen en klimaatschade.
Met een even grote gift kun je elders in de wereld vele malen meer bereiken dan lokaal of landelijk.
We laten ons bij onze keuzes leiden door wetenschappelijk onderzoek en niet door marketing.
Klinkt goed, toch? Zo ziet hun selectieproces eruit:
Stap 1: wereldproblemen selecteren. Ze richten zich op problemen die:
omvangrijk zijn en waar vele levens mee te redden of te verbeteren zijn
nog weinig aandacht kregen, hoewel er veel “winst” te behalen is
uitvoerbaar en op grotere schaal toe te passen zijn.
Stap 2: Goede doelen selecteren. De criteria die hiervoor gehanteerd worden, zijn:
Bewezen effectiviteit
Kosteneffectiviteit
Groeipotentie
Transparantie
Stap 3: de beste beoordelaars kiezen
Kortom: ik was om. Deze aanpak past perfect bij mijn doelen. Geen dierenleed meer. Op kleine schaal kan ik dat natuurlijk prima zelf doen. Onder meer door mijn veganistische levensstijl. Maar die grote schaal, dat gaat mij in mijn eentje niet lukken. Daaraan kan ik wel een bijdrage leveren. Door een donatie te doen op Doneer Effectief. En dat kun jij dus ook prima doen. Als individu of met je bedrijf.
Meer weten?
Lees dan het interview met Bram Schaper, directeur van Stichting Doneer Effectief. Dat interview vind je hier: Elke dag een leven redden.
Arme varkentjes
Heb ik nu helemaal niets gedoneerd aan ‘warm & fuzzy’ organisaties? Dat kon ik natuurlijk niet over mijn hart verkrijgen. Ik heb strategisch en ‘feel good’ gedoneerd. Want het was Kerstmis, he? Ik heb ook nog een donatie gedaan aan De Varkensschuur, een kleinschalige opvang waar dieren in rust en vrede mogen leven en zichzelf mogen zijn. Mooi, he?
We hadden het er maar druk mee, de afgelopen tijd: Thanksgiving, Thanksvegan, Black Friday, Green Friday. Het was nogal wat om allemaal bij te houden op social media. Alle voors en tegens werden breed uitgemeten.
Uitspreken waar je dankbaar voor bent, een prachtig gegeven. Toch zijn er, zeker in de US, steeds meer mensen die het allemaal maar niets vinden. En dat snap ik wel.
Want mooi natuurlijk, dat de pelgrims destijds aangaven waarvoor ze dankbaar waren. Zoals de 126 paar schoenen die ze meegenomen hadden.*
Minder mooi is dat ze in de jaren daarna de oorspronkelijke Amerikaanse bewoners vrijwel allemaal over de kling joegen. En dat ze, toen ze die klus geklaard hadden en gratis personeel nodig hadden, dat uit Afrika haalden. U weet wel, met die slavenboten waar onze voorvaders ook een en ander mee te maken hadden.
Waarom zou je vieren dat je voorouders vreselijk zijn behandeld? En laten we wel wezen, voor de nazaten van deze Amerikanen is de tweeklassemaatschappij in de US nog steeds niet zo’n feest.
Hetzelfde geldt voor al die dieren die ieder jaar hun leven verliezen met Thanksgiving. Even voor het idee: ieder jaar belanden maar liefst 45 miljoen kalkoenen in de oven. En op het bord van al die dankbare mensen.
Het voelt allemaal wat ironisch. Of hypocriet. Je volproppen met dieren die een armzalig leven hebben gehad, zeggen hoe dankbaar je bent en de volgende dag naar de winkel rennen om allerlei goede deals te scoren voor spullen die je niet nodig hebt. Waar je minimaal tot aan de volgende Thanksgiving over doet om de boel af te betalen.
Dus wat nu?
We leven op het moment in ongemakkelijke, schurende tijden. Mensen geven aan waar ze ontevreden over zijn, wat anders moet. En dat is goed. Lastig, pijnlijk, vervelend. Ongezellig. Maar wel nodig.
Wat kun je doen als je het eigenlijk allemaal wel prima vindt? Als je best comfortabel op de bank zit, in je doorzonwoning met driedubbelglas en zonnepanelen?
Dan kun je je nog steeds verdiepen in de transities waar we nu met ons allen in bevinden. Verdiepen in de ander. Kijken wat je kunt betekenen. En bovendien: dit gaat ons allemaal aan. Dit is niet van de buurman, de bakker of de pakketbezorger. Maar van ons, de hele maatschappij.
Ga lezen. Zoals het interview van het FD met Zoë Papaikonomou en Kauthar Bouchallikht:
Niet gezellig, wel noodzakelijk. En stoppen met zeuren. Nu gewoon aan de bak.
** Waargebeurd verhaal. De pelgrims hadden zich niet zo goed voorbereid op hun reis naar het westen. Zo hadden ze dus honderden schoenen en laarzen bij zich, maar niets om het land te bewerken. Best een wonder dat ze het overleefd hebben.
Weet je nog, vroeger, die verrassingseieren? De chocolade was best okay, maar het ging natuurlijk om het plastic ei en de verrassing die er in zat.
Een speelgoedje waar je niet zo bar veel aan vond, maar wat je wel wilde hebben. Even mee spelen en dan lag het ergens in een hoek. Stof te happen, totdat het meemocht met het vuilnis.
Doet het je ergens aan denken? Aan ‘give aways’ misschien, goodie bags of kerstcadeaus? Blijft leuk, he, om iets te krijgen? Ook al heb je het niet nodig. Ook al heb je er al tig van in de kast liggen. En geven blijft ook goed voelen. Toch?
Maar weet je? Het hoeft niet. Je klanten iets in de mik douwen. Wat ze niet nodig hebben en wat ook nog eens niet goed is voor onze planeet. Je kunt er ook voor kiezen om het anders te doen. Om niets te laten produceren. Want hey, CO2-uitstoot en ketenverantwoordelijkheid enzo.
Met het geld dat je uitspaart, kun je iets goeds doen. Bomen planten, een micro-krediet afsluiten. Een donatie doen aan een goed doel. Iets wat past bij jou en je doelgroep.
En dat verhaal mag je best vertellen. Delen. Anderen inspireren. Wat denk je, doen?
Wil je dat ik meedenk ik het verbuigen van deze gedachten? Op zoek gaan naar wat bij jou past en onze planeet “verbeterd”? Neem contact met mij op of stuur mij een e-mail mirjam@mirjamvanelst.com
