Saving Private Ryan en de Franse slag

Ik was er even niet. Ik sloot een mooie opdracht af en dat was het perfecte moment om op vakantie te gaan. Naar Normandië! We verbleven in Colleville-sur-Mer, oftewel Omaha Beach. Zomaar zonder het zo te plannen vierden we Bevrijdingsdag in Normandië. Best bijzonder.

Bevrijdingsdag in Normandie

Wat is Normandië een prachtig stukje Frankrijk! En wat een geschiedenis. We bezochten alle 5 de stranden waar onze bevrijders landden op D-Day: Omaha Beach, Gold, Juno, Sword en Utah Beach. En natuurlijk de Amerikaanse begraafplaats. Zo indrukwekkend.

Honderdduizenden bommen en granaten

Zoveel monumenten, herdenkingstekens en getallen. Ik werd gebombardeerd met aantallen en nummers. Doden, gewonden, tanks, artillerie die gebruikt was. Ongelooflijk, niet te bevatten. Zoveel mensenlevens die er verloren zijn. Brok in mijn keel.

Maar wat me het meeste raakte: de verhalen. Zoals het verhaal van die ene vrouw die op de Amerikaanse begraafplaats ligt. Er liggen maar een paar burgers op deze begraafplaats, zij is er een van. Ze kwam om tijdens een Rode Kruis missie.

En de 3 broers waar de film ‘Saving Private Ryan’ op gebaseerd is. Je zult het maar thuis krijgen, 3 zoons gevallen in de oorlog. En dan ook nog eens zo ver weg. Weer een brok in mijn keel.

De kracht van storytelling

Dat doet storytelling. Alle monumenten en herdenkingstekens waren enorm indrukwekkend, maar wat de meeste indruk op mij maakte, waren toch de verhalen. De verhalen van de mensen die de halve wereld over reisden om Europa te bevrijden en die in veel gevallen niet meer thuiskwamen. Bij deze quote van een vader hield ik het maar met moeite droog:


“Spiritually, we feel that he is as close to us buried in France as if he was buried here. We are consoled to some extent in knowing he is buried in the soil he flew over and helped to win back.”

We vertellen elkaar al sinds het begin der tijden verhalen. Dat doen we niet voor niets, zo onthouden we informatie. Eerst mondeling, bij het haardvuur, toen op papier en nu op social media. Zonder storytelling waren klassiekers als de Illias en de Odysee, maar ook Roodkapje voor altijd verloren gegaan.

Storytelling werkt perfect om een boodschap over te brengen. Zoals in Normandië: dit nooit meer.

Wat ik leerde van onze verhuurder

We hadden best een bijzondere verhuurder. Hij was heus heel aardig en reageerde ook snel op onze klachten. Die we keurig als vragen verpakten. We werden alleen niet geholpen. Wijze les: als je geen zin hebt in een lange-termijnrelatie met je klant, steek er dan vooral geen energie in.

Zo hadden we geen internetverbinding. We mochten de wifi van de buren gebruiken, maar die werkte alleen als we onze telefoon buiten het raam hielden of als we in de tuin stonden. Dat moet een leuk beeld zijn geweest voor onze buren. 😉

Het keukengerei kwam waarschijnlijk uit de erfenis van een oud omaatje of een hele foute kringloop. Een washandje voor 2 personen voor een hele week voelde ook wat karig. Kortom: het was het allemaal net niet. Wat we dan wel weer hadden: een lekkage. Wel weer consequent: ook die werd niet verholpen.

Was dit onze ergste vakantie ever?

Erg? Welnee! We hadden een geweldige vakantie. Gaan we ooit nog terug? Nee. Want nu hebben we Omaha Beach wel gezien. Je gaat daarnaartoe om de historie, niet om de sights in Colleville-sur-Mer. Want die zijn er niet.

Dus ik snap de verhuurder wel. Hij had onze huur geïnd, hij reageerde snel genoeg om een okay review te krijgen op AirBnB. Maar waarom verder investeren in mensen die nooit meer terugkomen?

Wil jij wel waar voor je geld?

Wil je wel een duurzame relatie opbouwen met je tekstschrijver en communicatiespecialist? En waar voor je geld krijgen? Stuur mij dan een bericht. Want naar mijn bescheiden mening komt zo’n langdurige relatie jouw uiteindelijke doel ten goede: meer impact maken.