Ik zou jullie nog vertellen hoe het zat met Josje enzo. Komtie. 🙂
Maar eerst Anne
Ik miste Anne vreselijk. Logisch natuurlijk en toch overviel het me. Ook al wist ik dat Mme niet het eeuwige leven had. Wat overigens heel stom is, maar goed. En dat ze al best oud was voor een Franse bulldog. En dat haar aandoeningen niet zo heel onschuldig waren. Maar toch.
Na haar overlijden bleef ik haar nageltjes op de vloer horen en bleef ik haar in mijn ooghoeken zien. Niet prettig. Ik bleef de deur voor haar openhouden en soms zag ik haar schaduw nog. Voordat iemand twijfelt aan mijn mentale capaciteiten: dat komt vaker voor. Ik hoorde het meerdere keren van mensen die hun huisdier verloren waren. Dus.
Nieuw
Ik wist al snel dat ik weer een harig vriendinnetje nodig had waarop ik mijn zorgen kon botvieren. Een oudere dame, geen pup. Bij mijn levensstijl past geen pup en daarbij, er zitten genoeg dieren in de asiels. Ik hoefde niet perse weer een Franse bull, hoewel ik ze natuurlijk nog steeds fantastisch vond. Liever geen hondje met incontinentie, even geen stress daarover leek me erg prettig.
Asielig
Ik zag genoeg hondjes op internet, alleen niet een die echt bij mij paste. Pups en pubers, nee… Wel wat oudere hondjes, maar dan vaak als koppel. Gedragsproblemen… Veel grote honden. In Nederland zitten er op dit moment een kleine 300 honden in het asiel. Tenminste, als je naar de asiels kijkt die bij www.ikzoekbaas.nl aangesloten zijn. Op zich, voor een land met hoeveel miljoen inwoners, 17 geloof ik, is dat niet zo veel.
http://www.verhuisdieren.nl
Heel even dacht ik mazzel te hebben en een bulletje uit Amsterdam te kunnen adopteren. Maar helaas, dat ging niet door. Het hondje was al weg. En toen kwam ik bij www.verhuisdieren.nl terecht, een site waarop huisdiereneigenaren en adoptanten rechtstreeks contact met elkaar hebben. Voordeel hiervan is dat het dier niet naar het asiel hoeft en dat de huidige eigenaar bepaalt naar wie zijn furry friend gaat.
Het inschrijven gaat heel makkelijk. Je geeft aan waar je naar op zoek bent (hond, kat, geslacht, leeftijd) en je geeft informatie over je thuissituatie. Als je kinderen hebt, is het natuurlijk wel handig als het dier daarmee overweg kan. Een Sint Bernhard op een flatje is niet zo handig. Dat soort dingen dus. Oh ja, en je betaalt een bedrag van 20 Euro, voor administratiekosten.
Zodra er een dier op de site geplaatst is, waarmee jij volgens het systeem een match hebt, krijg je een mail. Pas dan kun je contact opnemen met de huidige eigenaar. Als je niet ingeschreven bent, kun je wel op de site kijken, maar krijg je niet alle informatie. Privacy is dus gewaarborgd. Heel prettig allemaal.
Lang verhaal…
Maar goed, daar was Josje dus. Of Yoshi, zoals haar vorige familie haar noemde. Dat is blijkbaar een figuur van Mario, maar daar heb ik niks mee en ik vond het ook fijn om haar een nieuwe naam te geven. Nieuwe naam, nieuw begin. Josje’s familie ging meer werken en had daardoor niet genoeg tijd meer voor haar. Bovendien waren ze net verhuisd naar het centrum van Harderwijk en had madam sindsdien al een paar keer de benen genomen. Lekker op stap in Harderwijk! Oftewel, kijken wat de horeca allemaal te bieden had, madam is nogal een lekkerbek.
In love
En toen was ik verliefd. Toch weer een platsnoet, maar geen bulldog. Vond ik wel prima, op een bepaalde manier weer opnieuw beginnen. Geen tweede Anne, want Anne was uniek. Het voelde ook eerlijker naar Josje toe. Dus een mail geschreven, met alle redenen waarom Josje hier tot haar recht zou komen. Toen bleek dat Josje’s ouders zo’n 30 reacties hadden gekregen. Wauw! Of we dus wat standaardvragen wilden beantwoorden. Prima.
En toen duurde het… En duurde het… Geen reactie. Dus een reminder gestuurd en ja hoor, ze wilden met ons een afspraak maken! Ze hadden in eerste instantie voor een gezin met kinderen gekozen (ze hebben zelf ook 2 kinderen), maar eentje bleek er toch allergischer te zijn dan verwacht. Exit Josje dus. Gelukkig maar!
Op naar Harderwijk
Dezelfde dag nog zaten we in de auto naar Harderwijk. Daar aangekomen werden we enthousiast begroet door een klein blond mopsje, dat ons best graag Harderwijk wilde laten zien. We zijn dus gaan wandelen en dat was erg gezellig. Ze liet ons ook graag zien waar de lekkerste friet van Harderwijk te krijgen zijn. Wel erg jammer dat onze gids er zelf geen kreeg.
En toen namen we haar mee….
En dat voelde best raar. Ook goed, maar ook raar. Om zomaar andermans hond mee te nemen. En toen had ik weer een hond. Josje dus.
Nog even over Verhuisdieren.nl
Op dit moment staan er bijna 1000 honden op de site, plus een kleine 400 katten en 18 konijnen. Veel meer dan op www.ikzoekbaas.nl. Als je naar de honden kijkt, tenminste. Wat ik heel prettig vond: het persoonlijke contact met Josje’s familie. Ik heb nu nog steeds contact met hen. Ik houd hen op de hoogte van haar wel en wee en ze zijn beschikbaar als ik vragen heb. Zoals met Oud en Nieuw, met het vuurwerk. Aanrader dus, als op je zoek bent naar een uitbreiding van je familie!