Duurzame feestdagen – 4 tips

Het is weer december, we zitten met z’n allen binnen, want hey: het is koud en tante Corona is nog steeds ‘in town’. Sint is alweer terug naar Spanje en nu bereiden we ons voor op de Kerst.

En daar horen cadeaus en lekker eten, toch? Want anders is het net als een kale pannenkoek. Daar moet minstens stroop op en het liefst ook nog poedersuiker en jam. En als het even kan wil ik appelpannenkoeken. Maar goed, ik dwaal af.

Ik wilde het over cadeaus hebben. En niet alleen voor onze geliefden en lieve familie, ook voor onze zakenpartners natuurlijk. Want het is wel zo fijn om hen ook te laten dat je hen waardeert. En hopelijk aankomend jaar weer met ze samenwerkt.

Geen idee hoeveel auto’s en busjes de aankomende weken ons land door gaan crossen, maar het zijn er vast veel. Voor degenen die de december enigszins (of juist heel erg) duurzaam willen doorkomen, heb ik 4 tips. Komen ze!

1. Koop niets. Of tweedehands.

Niets kopen is natuurlijk het beste. Want geen CO2-verslindende productie, geen vervoer vanuit bijvoorbeeld China en ook geen verzending vanuit een grote opslag naar jouw huis. Maar ja, ook ik heb hardnekkige Sinterklazen en Santa’s in mijn omgeving, die toch perse iets willen geven. Dus ook ik maak ieder jaar weer een verlanglijstje. Ik zet er ieder jaar op dat de Goedheiligmensen ook best in de kringloop mogen neuzen en soms doen ze dat ook.

2. Vraag iets nuttigs

Zo’n typisch eerstewereldprobleem: geen idee hebben wat je op je lijstje moet zetten. Yes, ik ben ook schuldig. Want als ik gedurende iets wil hebben of meen nodig te hebben, dan koop ik het. Dit jaar vroeg ik voor het eerst nuttige dingen en ja hoor, de Sint had goed geluisterd, want ik kreeg thee, koffie en chocolade. Wat ik ervan vond? Eerlijk gezegd best een beetje saai. Ik klaag niet, hoor! Maar ergens mis ik het gevoel van verwondering en blijdschap als iemand je iets geeft waar je oprecht heel erg blij mee bent.

3. Geef ervaringen

Tja, hier valt natuurlijk ook van alles van te vinden en over te zeggen. Want zo’n ervaring, die ‘moet’ ook steeds meer en groter. Zo vond mijn partner afgelopen zomer dat we toch echt in een natuurgebied op meerdere uren rijden moesten gaan kanovaren. Terwijl ik bij mij om de hoek wel prima vond. En welke ervaringen hebben we nog niet gehad? Een beetje verwend zijn we wel. Dat gezegd hebbende, als we met ‘ervaringen’ bedoelen dat we meer tijd met elkaar willen spenderen, dan is best okay, toch?

4. Geef aan een goed doel

Geld, tijd, energie. Geef iets aan een ander, doe iets voor een ander. Zet je expertise in of ga schoonmaken. Het maakt niet uit. Overal staan non-profits te springen om hulp. Maak een kerstpakket voor iemand die wat krapper bij kas zit dan jij. Dit wordt op meerdere plaatsen in het land en online georganiseerd. En weet je, geld is altijd welkom. Makkelijker kan het niet. Zoek een goed doel waar je iets mee hebt en trek je portemonnee. Klaar. Laat de feestdagen maar komen, je hebt het verdiend.

Met de billen bloot

Hoe deed ik het tot nu toe als personal shopper voor de Goedheiligmensen? Toevallig kocht ik dit jaar voor de Sint alles nieuw. Oeps. Wat ik wilde kopen, was tweedehands niet beschikbaar. Marktplaatsverkopers reageerden niet of verkochten hele slechte kwaliteit. Een boek met een grote koffievlek hoef ik niet, sorry mensen.

En de wandelschoenen die ik voor mijn vriend bestelde waren maar op een plek te krijgen. Online. Ik houd me dan maar voor dat ze vegan zijn en dat hij er hopelijk heel lang van gaat genieten. Zijn vorige jaar heeft het 10 jaar uitgehouden, dus hey. Voor de Kerst ben ik al beter bezig, nog even nadenken over een paar laatste cadeaus. Wish me luck!

Nog meer tips over duurzame feestdagen? Hier schreef ik er ook over. Heb jij nog ‘fool proof’ tips? Laat ze in een reactie achter, altijd fijn!

Recensie – Handboek voor Mindere Dagen

In ‘Handboek voor mindere dagen’ vertelt de hoofdredacteur van Happinez, Eveline Helmink, wat zij doet op dagen dat alles tegenzit. De dagen die gewoon stom zijn, zijn juist de dagen die je het meeste over jezelf leren. Het is de les der lessen: het accepteren van en meebewegen met het leven zoals het is. ‘Handboek voor mindere dagen’ biedt relativering, troost en lichtvoetigheid, en vertaalt grote concepten over gelukkig leven naar de realiteit van alledag. Eveline Helmink deelt shortcuts naar een lichter leven. Want soms vraagt een mindere dag om niets meer dan een pluizig troostvest, een warme douche of een flink eind lopen.

Op pad

In de trein naar Berlijn las ik ‘Handboek voor mindere dagen’. En dat was fijn! Want hoewel ik het reizen met de trein fantastisch vond en ‘no way’ dat ik ooit nog in de tweede klas van de trein plaatsneem, toch was de reis af en toe best ‘aufregend’. Een medepassagier die luidkeels zijn neus aan het ophalen was, iemand anders die echt ieder object dat ze in haar tas had luid krakend uit haar tas haalde en er daarna weer inpropte. En dan de coronaregels. Die we van te voren toch echt bestudeerd hadden, maar die net iets anders bleken te zijn dan we dachten. Liep allemaal los hoor, maar onbezorgd reizen? Nope.

Tips & Tricks

En dus kwam ‘Handboek voor mindere dagen’ uitstekend van pas. Helmink’s boek staat vol met voorbeelden en verhalen, onder andere uit het leven van de schrijfster zelf en dat is heel prettig. Want hoe fijn is het om te lezen dat het leven bij een ander ook niet altijd driewerf hoera en hang de vlag maar uit is? Toch? En leuk hoor, om allerlei tips & tricks te krijgen, maar dan graag van iemand die ook gepokt en gemazeld is door het leven. Astublieft en dankuwel.

Even concreet

Wat kun je van ‘Handboek voor mindere dagen’ verwachten? Feelgood dus, want het leven is niet altijd rozengeur en maneschijn, maar hey, je bent gelukkig niet de enige. Tips om met de mindere dagen of laten we zeggen, periodes, om te gaan. Want laten we eerlijk zijn, als een rotgevoel maar een dag duurt, dan hebben we best wel mazzel. En dan geen tips om er keihard tegenin te gaan, dat rotgevoel, maar juist advies om er met zachtheid en mildheid naar te kijken. En naar jezelf dus.

Yay or nay?

Duidelijk: yay. Het is natuurlijk niet zo dat als je ‘Handboek voor mindere dagen’ leest, al je kopzorgen meteen spontaan verdwijnen. Helaas. Maar dat iemand tegen je zegt dat jij okay bent, dat het inderdaad een rotsituatie is en dat ze begrijpt dat je het liefst de hele winter onder je dekbed verdwijnt, dat is gewoon fijn. En dat doet Eveline Helmink dus. Helmink schrijft prettig, de opmaak is prachtig, wat wil een mens nog meer? Onder de kerstboom leggen, dat boek, zou ik zeggen. Want ik heb zo’n gevoel dat we best nog wel wat mindere dagen kunnen verwachten de aankomende tijd. Gratis tip van ondergetekende. 😉

Recensie: 4000 weken, je tijd op aarde en hoe ermee om te gaan

De gemiddelde levensduur van een mens is absurd, belachelijk, beledigend kort. Als je aanneemt dat je tot je tachtigste zult leven, dan heb je net iets meer dan vierduizend weken de tijd om er iets van te maken. Helaas is dit tegenwoordig lastiger dan ooit: we zijn drukdrukduk, staren ons blind op productiviteit en zoeken naar zingeving in onze vakanties. Maar ondertussen zijn we een belachelijk groot deel van ons leven gehaast en gestrest. Tijd voor een nieuwe visie op tijd! In ‘4000 weken’ laat Oliver Burkeman zien hoe je een betekenisvol leven leeft waarin je de eindigheid omarmt. Het resultaat: een totaal andere beleving van tijd, waardoor je bewust en met plezier jouw 4000 weken kunt benutten. ‘4000 weken’ laat je zien hoe je:

Het ultieme gevoel van ‘deep time’ kunt ervaren.
Om kunt gaan met afleiding (van binnenuit en van buitenaf).
Meer tijd hebt als je er guller mee omgaat.
Beter kiest waar je je tijd aan besteedt.
Viert dat alles eindig en beperkt is.

Als perfectionistische control freak met enorm veel verschillende interesses sprong ik een behoorlijk groot gat in de lucht toen ‘4000 weken’ op mijn deurmat viel. Eindelijk zou ik leren hoe ik het beste met mijn 24 uur in de dag om kon gaan! Want laten we wel wezen: 24 uur is veel te weinig voor alle dingen die ik moet en wil doen. Natuurlijk weet ik wel dat als ik het dubbele tot mijn beschikking zou hebben, ik nog steeds tijd te kort zou hebben. Want: so many things to do, so little time… Maar goed. Aan de slag, mensen!

Little did I know…

Mr. Burkeman maakte al gauw korte metten met mijn plannen. Want ja, er is heel veel te doen. Maar dat gaat gewoon niet lukken. We hebben 4000 weken tot onze beschikking (als we mazzel hebben) en daar moeten we het mee doen. Natuurlijk kunnen we proberen om al onze taken en wensen en plichten in die 4000 weken te proppen, maar:

Daar worden we niet gelukkig van.
Dat gaat toch never nooit niet lukken.

Waarom gaat dat niet lukken? Omdat er voor iedere taak die we van onze lijst afkruisen, er meerdere voor terugkomen. In onze maatschappij is het normaal om het druk te hebben. Dus zodra er een gat vult in onze activiteiten, zoeken we wel weer iets nieuws. Of vindt iemand anders dat ze nog wel een taakje voor ons hebben. Bijvoorbeeld.

En waarom worden we daar niet gelukkig van? Nou… Misschien wel omdat veel van die dingen geen hartenwensen zijn. Omdat we ze niet zelf willen. Maar omdat ze ons opgelegd worden. Laten we zelf gebeuren, natuurlijk, maar toch. Op een gegeven moment zitten we vast. Denken we.

Oliver Burkeman legt ook uit dat onze focus op drukdrukdruk niet zo handig is. Want we mailen, appen en werken ons te pletter, maar waarvoor eigenlijk? Zodat we morgen/overmorgen/volgend jaar* gezonder/gelukkiger/rijker* zijn? Maar hoe zit dat met nu? Waarom werken we zo hard voor die beloning die misschien nooit komt? Waarom onszelf niet nu al belonen?

Dat zijn natuurlijk hele goede vragen. Mr. Burkeman laat duidelijk zien wat zijn mening is en zet je zo aan het denken. Over je eigen 4000 weken en hoe je die wilt invullen. En ook hoe je ze nu invult. Zit daar een discrepantie in? Zou zomaar kunnen, he? Dan heb je nu misschien wel nog een item op je takenlijstje. Minder doen dus!

*doorkruisen waar niet van toepassing

Fijne vegan tentjes in Nijmegen – of in ieder geval tentjes waar je fijne vegan gerechten tot je kunt nemen

Op 1 november was het World Vegan Day. Mooi moment om een aantal fijne tentjes in Nijmegen in het zonnetje te zetten. Tentjes waar ik graag kom, voor de sfeer en het eten. Allebei belangrijk, tenslotte. Je kunt hier als vegan, vegetariër en de rest 😊 heel goed terecht. Dus ben je een keer in de buurt: zeker even aanwaaien. Vind je vast leuk.

De Witwasserij

Geen idee waarom, maar ik vind wasserettes gewoon tof. Misschien is het wel het retro sfeertje, uit van die oude Amerikaanse films. Of het meditatieve, van die was die hele tijd maar ronddraait. Maakt ook niet uit. In ieder geval kan ik mijn hart ophalen bij De Witwasserij, want daar kun je en wassen en eten! Hele prettige combinatie. “Onze kaart is grotendeels vegan, maar ik profileer me niet als een vegan eetcafé”, zegt eigenaresse Rosa van den Groenendaal. “Ik wil dat mensen hier gewoon lekker kunnen eten. Zonder label. En als ze wel vlees willen eten, prima, maar dan horen ze niet tot mijn doelgroep.” Tof!

Kattencafé Balthazar

Ben je gek op eten en katten? Dan is het kattencafé in de Van Welderenstraat echt iets voor jou. Misschien iets minder geschikt voor kleine kinderen. Je mini’s zijn wel welkom, maar bel voor je komst even. Voor de katten is het niet zo prettig als het erg druk is, vandaar. Maar laten we het over belangrijkere dingen hebben: het eten. Dat is fijn! De pumpkin spice latte is een grote favoriet bij ons, altijd fijn om de kleine ondernemer te steunen, btw. In plaats van die hele grote ketens. Maar ook het gebak is erg aangenaam en hey, ze hebben ook een high tea…. Gauw maar weer eens naartoe, dus.

Dabba Dinner

Okay, dit is niet echt een tentje. De heren initiatiefnemers fietsen Nijmegen door met hun dabba’s – dabba wat? De dabba’s zijn heel bekend in Zuid-Azië, het zijn roestvrijstalen verpakkingen waarin voedsel vervoerd wordt. Dabba Dinner in Nijmegen bereidt een menu van 4 gangen, doet dat in een dabba en voor je het weet, heb je een heel lekker vegetarisch of veganistisch menu op je bord. Voor de dabba’s betaal je een borg, logisch. Eet je weer een keer bij Dabba Dinner, dan lever je de bakjes van de vorige maaltijd in en krijg je het geld terug. Superduurzaam natuurlijk en erg lekker!

De Millinger Theetuin

Okay, klein uitstapje. Maar je bent er zo vanaf Nijmegen en als je hier bent geweest ben je meteen een ervaring rijker. En het eten is fijn! Dubbele win, zeg ik maar. Vanaf de parkeerplaats moet je nog wel een stuk lopen. Is niet erg, want er is onderweg genoeg te genieten. Als je aankomt, kun je eerst de kunst en de bloemen in de tuin bekijken, maar je kunt ook meteen gaan eten. Ik zou het laatste doen, want de kaart is niet enorm uitgebreid, maar het is wel allemaal erg lekker. En dus moeilijk kiezen. En bij mij gaat dat altijd nogal moeilijk op een lege maag. Anyway, aanrader!

MrVeganFoodbar

Zin in een vette bek? Mr. Vegan Foodbar is the place to be! Ze zitten nog niet zo lang in Nijmegen, maar het is nu al een van mijn favoriete tentjes. Je kunt er niet zitten, het is echt een afhaaltent. Vinden wij niet erg. 😊 Mijn favoriet? De kapsalon met shawarma. En een hele hoop andere dingen. Hij is groot! En daar houd ik van. 😊 En hij is lekker. De curly fries horen ook de top 3, net als de Future Burger. Tot nu toe is alles heel prettig. Ze hebben trouwens ook gerechten met wat minder calorieën, zoals bowls en curry’s. We gaan dus terug. En rap een beetje. 😊

Recensie – Van dit boek krijg je nog meer zin in het leven – Catelijne Elzes

Oeps. Had ik zomaar de flaptekst niet goed gelezen toen ik dit boek uitzocht om te recenseren. Ik dacht namelijk dat het ging over leuke dingen om te doen, om micro- of macro-avonturen beleven. Dat zou natuurlijk perfect bij mijn project hebben gepast, om iedere dag iets nieuws te doen. Maar nee. Zin in het leven is dus de zin van het leven. Zingeving, daar gaat het om. Gelukkig is dat ook een onderwerp in mijn leven, dus heel erg vond ik mijn misvatting niet.

Wat is de zin van het leven?

Daar was Catelijne Elzes benieuwd naar en in ‘Van dit boek krijg je nog meer zin in het leven’ gaat ze op zoek naar antwoorden. Nu niet denken dat dit een superzwaar, diepfilosofisch boek is. Nope. Elzes schrijft onder meer voor Flow en dat kun je goed merken aan haar schrijfstijl. Zingeving kan best zware kost zijn, maar Elzes’ benadering is luchtig. Prettig.

Hoe pak je dat aan, zingeving?

In ‘Van dit boek krijg je nog meer zin in het leven’ laat Elzes veel experts aan het woord. Zij vertellen hoe zij zingeving zien en wat je kunt doen om meer zin aan jouw leven te geven. Ik schrijf hier heel bewust ‘kunt’, want de experts zijn heel duidelijk: iedereen benadert zingeving op hun eigen, unieke manier. En dat is prima, zo hoort het. Wat bij mij past, past immers niet bij jou. Of misschien wel, maar je snapt wat ik bedoel.

Zingeving werkt pas als het vanuit jezelf komt. Als het vanuit jouw hart en ziel komt. En niet als het je opgelegd wordt of als je denkt dat iets zo hoort.

Ervaringsexperts aan het woord

Deze ervaringsexperts vertellen over hun leven, hun behoefte aan zingeving en de projecten die zij opgezet hebben. En die zijn beslist inspirerend! Zo heb ik al meegedaan aan het project van Jacky van de Goor, Life in one question. Even in het kort: stel dat je maar een herinnering mocht houden. Welke herinnering zou dat zijn? Mooie doordenker, toch? Jacky verzamelt deze herinneringen op een website, die van mij heb ik dus ook toegevoegd.

En wat vind ik van het boek?

Ik ben er blij mee! Het is prettig geschreven en beslist verhelderend. Inspirerend en mooi vormgegeven. Heel erg geschikt als cadeau, perfect voor op de coffee table. Fijn om in een keer doorheen te blazen, maar ook heel prettig om beetje bij beetje tot je te nemen. Goedgekeurd!

Too Good To Go – Let’s try!

Op een witte achtergond staat een kom soep. Er staat een lepel in de soep. Het is een veganistische prei-mosterdsoep met een paar groene blaadjes peterselie erin.

Laatst was het de week tegen voedselverspilling. Leek me een goed idee om daar eens aan mee te doen. Want er wordt hier nog wel eens iets weggemikt. Toch net iets te lang laten staan. Vaak is het een gevalletje van te veel gemaakt en vergeten in de koelkast of vriezer te zetten. Best bijzonder en nogal stom, want dat witte kastje staat zo ongeveer naast mijn gasfornuis. Niet te missen, zou je denken.

Alleen… Wat nog wel eens voorkomt, is dat het kreng vol zit. Want de combi die ik een paar maanden geleden kocht, is nogal klein. Dat is wel heel duurzaam, want hoe kleiner een apparaat is, hoe minder energie het kost om ‘m te koelen. Maar hij is dus echt klein. En daar moeten we nog aan wennen. Les voor de volgende keer dat ik een apparaat koop: de afmetingen checken. Nu maar hopen dat ik daar over 10 jaar nog aan denk. 😊

Maar goed, dit blog ging niet over mijn koelkast. Dit blog gaat over een superhandige app tegen voedselverspilling: Too Good To Go. Ik had al heel veel jubelende posts van allerlei duurzame bloggers voorbij zien komen en eerlijk gezegd was ik best een beetje jaloers, want ik wilde ook! Wie nu pas onder hun steen vandaan kruipt: Too Good To Go is een app waarmee je voedsel kunt redden. Supermarkten, bakkers en andere winkels stellen een pakket samen met etenswaren die bijna over de datum gaan. Voor bijna niks. Prettig!

Nu is zo’n pakket voor mij meestal niet zo handig. In mijn woonplaats doen niet veel winkels mee (stom!) en het heeft natuurlijk bar weinig zin om een x-aantal kilometer te gaan rijden voor zo’n pakket. Dahag financieel en milieutechnisch voordeeltje! Bovendien is het een verrassingspakket. Vind ik op zich hartstikke leuk, alleen eet ik geen dierlijke producten. Dus als meneer Appie mijn pakket vult met kaas en room en andere dingen die door of van dieren gemaakt zijn… Nee, dank u.

Maar! Bij mijn vrienden van de Lidl zijn het altijd groentepakketten. En de Lidl zit bij mij om de hoek! Letterlijk. Alleen… De pakketten van de Lidl zijn meestal binnen een paar minuten uitverkocht. Zonder overdrijven. De laatste keer dat ik een pakket van de Lidl op mijn app op beschikbaar zag staan, was zeker 6 maanden geleden. Weer: ik overdrijf niet.

Maar nu was er een beschikbaar! En dat in de week tegen de voedselverspilling! Meant to be, mensen! Dus hop hop, snel besteld, voordat het pakket onder mijn digitale neus weggegrist zou zijn. Yes, score! De volgende dag kon ik mijn pakket al ophalen. Ik zal je niet vervelen met een overzicht van de items die in mijn doos zaten, want: saai. Toch?

Ik ga je wel meteen vertellen wat ik van het pakket vond:

De prijs was fijn! Ik kreeg een hele doos vol voor maar 2.99 Euro. Top!
Je weet niet wat je krijgt, dat is best lollig. Daardoor kwamen wij wel om in de tomaten. Want die hadden we toevallig net van te voren zelf gekocht. En dat waren er veel. Nou vinden we tomaten erg lekker in een salade of op brood, maar we maken er bijvoorbeeld geen soep van. Te veel werk. 😉 Dus dat was wat onhandig.
De groente/fruitverhouding was een beetje ‘wonky’. Er zat namelijk maar 1 sinaasappel in het pakket, plus 6 cactusvijgen. En de rest was dus groente. Cactuswat? Vijgen. Heel leuk voor mijn project ‘iedere dag iets nieuws doen’, maar ik snapte wel dat de Lidl ze niet verkocht kreeg. Best prima in mijn havermoutpapje, maar ook niet superlekker.
Er zat 1 biologische komkommer in het pakket. Tof! Het biogehalte had meer mogen zijn, dat dan weer wel.
Dankzij de 4 (!) preien die in het pakket zaten, weet ik nu hoe je de allerlekkerste preisoep van de hele wereld maakt. Serieus waar. Het recept vind je hier: https://www.veganrevolutie.nl/mosterd-prei-soep/
Ik had al jaren geen witlof meer gegeten. Ik ben namelijk niet zo’n fan, vooral niet warm. Iew. Maar ja, er zaten 3 flinke stronken in het pakket en weggooien was natuurlijk geen optie. Daarom at ik 3 dagen achter elkaar witlofsalade als lunch. Prima te doen met de eerder genoemde tomaten. En augurken en zilveruitjes uit de koelkast. Maar ik was blij toen de stronken op waren. 😊

Dus, nog een keer doen? Of toch maar laten?

Ik vind Too Good To Go echt wel een aanrader. Nu niet allemaal in mijn Lidl bestellen, lieve mensen. Ook iets voor mij overlaten asjeblieft. Maar dat even terzijde. De prijs is natuurlijk heel erg goed. En het heeft wel iets, zo’n verrassingsdoos. Je wordt er creatief van en daar houd ik van. Al weet ik dat niet iedereen ervan houdt, om nieuwe ingrediënten of gerechten proberen. Weet je liever waar je aan toe bent? Dan is Tood Good To Go niets voor jou.

Wel nog een opmerking: Ik raad je aan om eerst het pakket af te halen en daarna te kijken wat je nog meer nodig hebt. Want anders loop je het risico te veel eten in huis te hebben. Voor een keer is het best lollig om drie dikke vette stronken witlof en zo’n 15 tomaten weg te werken, maar het was wel echt een uitdaging. En soms komt dat gewoon niet uit. En dat is zonde.

Heb jij de app wel eens geprobeerd? En wat vond je ervan? Laat het weten, ik ben benieuwd naar jouw ervaringen!

Recensie: Stille aarde – Dave Goulson

Het boek 'Stille Aarde' van Dave Goulson ligt op een houten kratje. Om het kratje en het boek heen staan planten en liggen groene bladeren. De zon schijnt. Het boek is blauw, geel, wit en groen gekleurd.

‘Stille aarde’ is het nieuwste boek van Dave Goulson. Insecten zijn essentieel voor het leven zoals wij dat kennen. Wereldwijd dalen hun aantallen snel en één ding is zeker: zonder insecten stort alles in. Ruim driekwart van onze belangrijkste voedselgewassen wordt bestoven door wilde insecten. En talloze dieren (die weer als voedsel dienen voor talloze andere dieren) zijn voor hun voedsel afhankelijk van insecten. Kortom: hun uitsterven heeft desastreuze gevolgen voor de hele voedselketen.

‘Stille aarde’ is een liefdesverklaring aan de insectenwereld, maar ook een opzwepend manifest voor een groenere planeet en een oproep tot ingrijpende verandering op elk niveau – in het overheidsbeleid, de landbouw, de industrie en in onze eigen huizen en tuinen. Hoewel de tijd dringt, is het nog niet te laat voor insectenpopulaties om te herstellen. We voelen ons misschien machteloos bij veel van de milieuproblemen die aan onze horizon opdoemen, maar Goulson laat in dit boek zien hoe we allemaal eenvoudige stappen kunnen zetten om insecten te helpen hun (en onze) vernietiging tegen te gaan.

Waarom is het zo belangrijk dat we de insecten niet laten uitsterven? Er zijn toch miljoenen soorten? En daar hebben er toch plenty van? Gaan we die missen? Waarom moeten we spinnen, wespen en muggen beschermen? We hebben er toch alleen maar last van? Dat legt Dave Goulson allemaal uit in ‘Stille Aarde’. Dat en nog veel meer, geloof me.

Details

Het duurde even voordat hommelliefhebber Goulson me te pakken had, want wat houdt de goede man van details. In iedere zin werd ik met de meest minutieuze details van de levens van beesten om de oren geslagen. En dat waren dan dieren met de meest bijzondere namen waar ik nog nooit van gehoord had.

Nog meer details

Voorbeeldje? Komtie. Heb jij wel eens een schuimbeestje in je tuin gezien, een schietmot of wellicht de grauwe klauwgier? Dat bedoel ik. Op iedere pagina, serieus, in iedere regel lees je hoe graag Goulson deze dieren wil beschermen. Hij is enorm begaan met ze begaan en supergepassioneerd. Waardoor ik toch door bleef lezen, want ik houd ook van details. En van de natuur. Gas op die lolly, dus. En met succes, beetje bij beetje begon ik me ook voor deze beestjes te bekommeren. Doettie goed, die Goulson.

4 redenen om van insecten te houden

Okay, Goulson legt dus uit waarom insecten zo belangrijk zijn. Ik doe mijn best om zijn woorden te reproduceren:

Insecten bestuiven bloemen. Zonder bloemen geen eten voor den mensch. In theorie zouden wij mensen zelf onze bloemen kunnen bestuiven. Sterker nog, dat gebeurt al in bepaalde delen van de wereld. Omdat wij de beessies daaro hebben laten uitsterven. Niet wenselijk natuurlijk.
Insecten worden door andere dieren gegeten. En die dieren worden weer door andere dieren gegeten en uiteindelijk eten wij tweebeners die dieren op. Een tweede reden waarom het niet handig is om insecten te laten uitsterven, willen wij als diersoort overleven.
De bovenstaande redenen zijn natuurlijk best egoïstisch. Hebben dieren soms geen bestaansrecht als ze niet nuttig zijn voor ons? Inderdaad, zegt Dave Coulson, dat is nogal egocentrisch van ons. Dieren hoeven niet nuttig te zijn, ze mogen ook gewoon mooi en interessant etcetera zijn.
Reden 3 stelt nog steeds de mens centraal. Waarom zou een dier of nuttig of voor ons vermaak op deze wereld zijn? Om ons te dienen, dus? Moeten wij daar altijd een waarde oordeel aan hangen? Nee, zegt Coulson. Wij mensen en dieren horen naast elkaar te bestaan. En als wij, de mensapen met duimen, een andere diersoort kunnen beschermen, dan horen we dat te doen. Omdat dat zo hoort. Compassie, weet je wel.

Mijn oordeel

Wat leer je allemaal van ‘Stille Aarde’? Nou, het bovenstaande dus. En heel veel meer. Zoals hoe we onze mooie Moeder Aarde in het verleden bijna om zeep hebben geholpen. Wat we nu nog steeds niet goed doen, want pakken we het nog steeds niet bar handig aan. Maar gelukkig vertelt Goulson ook wat we nog wel kunnen doen.

Kortom: altijd al meer willen weten over hele kleine diertjes, over de natuur en klimaatverandering? Lees dan dit boek. Het is beslist geen lichte kost, maar het is jouw tijd en energie zo waard. Goulson is zo gepassioneerd over die kruipende, prikkende en stekende ‘critters’ en dus over onze aarde en onze toekomst, daar moet je hem gewoon voor belonen. Door dit boek te kopen en te lezen. Echt waar. Doen, hoor! En stoppen met beestjes doodmaken. Dood aan de vliegenmepper.

wat las ik deze zomer? een overzicht.

Op een witte ondergrond ligt een stapel van 5 non-fictie boeken. Links van de stapel staat een pannenkoekenplant, je ziet een deel van de bladeren. Op de stapel staat een mok met de tekst: I'M SILENTLY CORRECTING YOUR GRAMMAR. De tekst is zwart, de mok is wit.

De scholen zijn weer begonnen, we kunnen stellen dat de zomerperiode wel voorbij is. Hoewel ik best wel eens droomde over witte stranden en hangmatten, was het toch Gardenia waar ik de meeste tijd verbleef. Want het is natuurlijk niet echt handig om naar verre oorden te vertrekken als je net een nieuw bedrijf opgestart hebt. En eigenlijk was ik meestal gewoon binnen aan de slag, achter de laptop. Helemaal niet erg, want ik heb hele mooie klussen waarvoor ik met fijne mensen mag samenwerken. Iedere keer leer ik weer wat bij en dat is me heel veel waard.

Ik gunde me wel meer tijd dan anders voor verdieping. Dus zat ik tussen de regenbuien en als de buren niet aan het zagen / boren / hakken waren in de tuin met een boek. Met meerdere boeken zelfs. Waar ik een hoop van leerde. Natuurlijk wil ik je mijn nieuwe wijsheid niet onthouden, dus hieronder vind je een overzicht van de boeken die ik las en wat ik ervan vond. Yay or nay? Komen ze!

Nooit meer doen alsof – Aukje Nauta

Ik schreef natuurlijk al een review van dit boek, die vind je hier. Het is een prettig boek over schaamte, wat het is, hoe het werkt bij ons mensen en wat we ermee kunnen doen. Door de vele voorbeelden uit Nauta’s eigen leven is het een erg toegankelijk boek geworden. Een levensles die ik dankzij ‘Nooit meer doen alsof’ oppikte en die ik hier exclusief deel: soms krijg je wel wat je wilt en ben je toch niet 100% gelukkig. Heeft niets met schaamte te maken, maar wel belangrijk. Alsjeblieft.

En ze filosofeerden nog lang en gelukkig – Elke Wiss

Meteen maar een bekentenis; ik heb dit boek nog niet uit. Dat komt omdat ‘En ze filosofeerden nog lang en gelukkig’ uit 2 delen bestaat. In het eerste deel legt Wiss uit hoe het allemaal zit met dat filosoferen. Wat het is en wat het niet is. En het tweede deel bestaat uit verhalen, waarmee je aan de slag kunt. Met dat filosoferen dus. Het is niet zo handig om als een speer door alle verhalen te gaan en dan te gaan filosoferen. Daarom heb ik op dit moment 1 verhaal gelezen en daarop zit ik nu te broeden. Tof!

Dit kan niet waar zijn – Joris Luyendijk

Het boek van Luyendijk gaat over de bankencrisis van 2008. We kennen natuurlijk allemaal het beeld van de graaiende bankier. Voor dit boek sprak Joris Luyendijk met zo’n 200 van die graaiende bankiers. Wat bleek? Ja, het beeld klopt. Maar… dat geldt maar voor een heel klein percentage van die bankiers. Het overgrote merendeel waren best prima mensen die gevangen zaten in een gouden kooi, in een slecht systeem. Waar een verrotte cultuur heerste, waardoor in 2008 heel veel mensen hun spaargeld kwijtraakten. Maar guess what? Het systeem is niet veranderd. Daar heeft niemand iets aan gedaan. Wie dat moet doen? De overheid, de bankiers zelf, wij? U mag het zeggen. Verhelderend en ontluisterend, het boek van Luyendijk.

A different sort of normal – Abigail Balfe

Op latere leeftijd werd bij Abigail Balfe vastgesteld dat ze autisme heeft. Bij jongens wordt de diagnose over het algemeen eerder gesteld, blijkbaar herkennen wij als maatschappij de symptomen bij hen eerder of makkelijker. In ‘A different sort of normaal’ vertelt en tekent Balfe over haar leven als meisje met autisme. Een meisje dat door zo ongeveer niemand begrepen wordt. En dat doet ze goed! Het is eigenlijk bedoeld voor wat oudere kinderen, maar ik kan je verzekeren dat volwassenen (hallo!) het ook heel interessant zullen vinden. En heel erg leuk.

Creatief Schrijven voor Copywriters – Roy Ishak

Altijd goed om te lezen hoe vakbroeders en -zusters hun werk doen! Altijd leuk ook om te lezen over ‘the good, the bad and the ugly’. Wat ging er goed, maar ook: wat ging er mis. En dan niet uit leedvermaak, maar wel om herkenning te vinden. Zodat jij die fouten hopelijk niet maakt. Ook prettig om te lezen dat anderen ook tegen dingen aanlopen. En als het dan ook nog zakelijke dingen zijn uit jouw vakgebied: heel handig! Roy Ishak’s boek laat zich vooral lezen als naslagwerk. Hoe zat dat ook alweer? Zijn er nog tips en tricks voor XYZ? Ishak geeft ze! Heel erg handig.

Kortom: alleen maar yays deze zomer. Heb jij nog titels waar ik de me aankomende tijd echt in moet verdiepen? Alle genres en onderwerpen zijn welkom. Ik hoor graag van je!

mijn eerste keren

Op de achtergrond zie je 2 rijen met kluisjes, op elkaar. 10 naast elkaar, 2 boven elkaar. ze zijn allemaal oranje, op 1 na, de tweede van rechts in de bovenste rij is donkerblauw. Op de voorgrond staat een rek met kleding eraan. Aan de linkerbovenkant hangen 2 sets, aan de rechter onderkant nog 2 sets.

Even geleden zat ik wat minder in mijn vel. Niets ernstigs, meer zo’n gevoel van algehele malaise. Na zo’n anderhalf jaar corona mochten we weer met ons allen naar buiten, maar wilde ik dat wel? Blijkbaar heb ik een stuk minder behoefte dan de gemiddelde Nederlander om in de Action en de Primark te hangen. Maar om nu de hele tijd thuis te zitten? Dat was ik ook behoorlijk beu. Ik voelde me een beetje als zo’n hamster in zo’n radje.

En dat terwijl ik allemaal nieuwe en spannende dingen aan het doen was. Ik was nota bene mijn eigen bedrijf Woorden per Kilo aan het opzetten. Hoe tof is dat? Ik had er heel veel zin in, aan de slag als tekstschrijver en storyteller. Voor mezelf. Echt super. En toch voelde ik me niet ‘on top of the world’.

I dare me

Hoog tijd dus voor een project. Net als Lu Ann Cahn, de schrijfster van het boek ‘I dare me’. In dit boek beschrijft Cahn hoe ze vastzit in haar leven. Ze wordt nergens nog echt blij van, terwijl je zou denken dat ze een geweldig leven moet hebben. Toffe functie bij de televisie, fijne partner, meerdere ernstige ziektes overwonnen.

365 dagen

En daarom gaat ze een project aan. Iedere dag, 365 dagen lang, gaat ze iets nieuws doen. Iets wat ze minimaal 10 jaar niet meer had gedaan. Ze vertelt hoe ze goede doelen ondersteunde, welke enge dingen ze in die 365 dagen deed en hoe al deze acties haar leven verrijkt en verbeterd hebben.

Onderweg

En dat ben ik dus ook gaan doen. Want ik houd van projecten en van nieuwe dingen doen. En als zo’n project mevrouw Cahn uit haar radje kan halen, dan werkt het bij mij vast ook. Dacht ik. Inmiddels ben ik ruim 50 dagen onderweg en ben ik zeer tevreden over mezelf. Ja, ik moet nog ruim 300 nieuwe dingen doen en ik heb nog geen idee wat dat allemaal wordt, maar daar probeer ik gewoon niet aan te denken. En ik vermaak me uitstekend!

Helaas

Tot nu toe is een actie echt mislukt, maar daar staat tegenover dat er meerdere nieuwe dingen zijn blijven plakken. Wat die mislukking is? Ik wilde een egelhuis maken uit een plastic bak. Schijnt prima te kunnen. Helaas waren de bak, het stanleymes en ik geen match. Ik ga dus maar een egelhuis kopen. Komt goed.

Yes!

Wat ging er wel goed? Tegenwoordig begin ik minimaal een keer in de week mijn dag met een ochtendzwem. Hmm, raar woord. Ik heb natuurlijk wel vaker in mijn leven gezwommen. Ik heb diploma A en B en ik heb lang, lang geleden op een zwemclub gezeten. En ik vond het vreselijk. Tot zo’n 50 dagen geleden was ik ervan overtuigd dat zwemmen niets voor mij was. En daarom wilde ik het toch dus weer een keer doen. Maar dan wel ochtendzwemmen, bij het krieken van de dag.

Runner’s High

Nou ja, het krieken van de dag is in de praktijk ergens tussen 8 en 9 uur ’s ochtends, maar toch. En ik vind het heerlijk! Ik dacht altijd dat hardlopen echt mijn sport was. Je kunt het tenslotte in je eentje doen, dus je kunt op ieder moment van de dag je schoenen aandoen en de deur uit gaan. En toch… Ik vond het best fijn, maar niet geweldig. Ja, het douchen na het rennen was iedere keer best aangenaam, maar ik wacht tot op heden nog steeds op een ‘runners high’.

Subcultuur

En met het zwemmen heb ik dat dus wel. Terwijl ik vroeger aan echt alles een hekel had dat met zwemmen te maken had, van het omkleden, tot het zwemmen en het douchen, nu vind ik het allemaal super! Wat ook nog erg vermakelijk is, is de subcultuur waar ik me gedurende dat half uur zwemmen in begeef. Met de kakelende dames die 2 aan 2 hun baantjes trekken, waardoor iedereen om hen heen moet. En de heer van stand die iedereen in het zwembad (en erbuiten) vertelt over zijn wederwaardigheden. Kortom, ik vermaak me uitstekend. Ik denk erover om een column te beginnen. 😊

Woorden per Kilo

Wat deed ik nog meer? Ik begon natuurlijk met mijn bedrijf, Woorden per Kilo. Ik verrichtte allerlei werkzaamheden daarvoor voor het eerst. Er is natuurlijk altijd ontzettend veel te doen rond het starten van een bedrijf, zodat je je mijlpalen makkelijk vergeet. Maar dankzij mijn nieuwe dingen project blijven ze veel beter hangen en dat is heel erg fijn.

Spontaan

Sommige acties kwamen spontaan op mijn pad, zo ging mijn koelkast opeens hemelen en had ik mijn eerste dag zonder koelkast. Best nog een uitdaging, merkte ik. Toen de nieuwe koelkast geleverd werd, bleek dat de handgrepen er los bijgeleverd waren. Handig, zo kon ik zelf kiezen aan welke kant ik ze wilde hebben. Voorheen zou ik mijn partner lief aangekeken hebben, nu pakte ik zelf de schroevendraaier: et voila!

Projecten

Andere acties zocht ik bewust op. Zo deed ik aan meerdere projecten mee. Van die dingen die ik anders ook zou willen doen, maar waar ik waarschijnlijk door drukte geen tijd voor zou hebben genomen. Nu bestelde ik heel bewust actiestickers, hing een poster op van een kat die niet vermist was (kunst, mensen) en zette ik mijn voorgevel op de foto. Naakt. Om vrouwenborsten te normaliseren. Want Instagram maakt onderscheid tussen de tepels van mannen en vrouwen. Die van mannen zijn blijkbaar prima, die mogen getoond worden. En die van vrouwen niet. En dat kan natuurlijk niet. Dus hup, uit de comfortzone en op de foto.

Suggesties

Heb je nog suggesties, voor dingen, die ik perse moet doen? Om dit jaar van nieuwe dingen onvergetelijk te maken? Of heb je een goed doel waarvoor ik iets kan betekenen? Laat het me weten! Dan kan hieronder in de comments, maar je kunt me ook een persoonlijk bericht sturen via de contactpagina. Ik hoor graag van je. Fijne dag!

recensie: nooit meer doen alsof

Op een witte achtergrond ligt het paarse boek 'Nooit meer doen alsof' van Aukje Nauta. Op de cover van het boek staat confetti. Om het boek heen ligt ook confetti en rechtsboven het boek staat een ouderwets theekopje met een gouden rand. — Is het geen plaatje? Aukje Nauta’s boek ‘Nooit meer doen alsof’

In ‘Nooit meer doen alsof’ leert hoogleraar Aukje Nauta je hoe je van schaamte je kracht maakt. Op basis van wetenschappelijk onderzoek laat ze de schoonheid van schaamte zien én hoe je de emotie kunt inzetten als wegwijzer naar wat je stiekem het liefste wil. Denk je schaamte om en durf je verlangens waar te maken.

Een aantal jaar geleden maakte ik kennis met Brené Brown en sindsdien ben ik fan. Haar TedTalk vind ik fantastisch, net als haar boeken. Voor wie haar nog niet kent – Brené is een Amerikaanse wetenschapper op het gebied van schaamte en kwetsbaarheid. Haar TedTalks zijn miljoenen keren bekeken en ook haar social media posts en podcasts zijn razend populair.

Vandaar dat ik enthousiast reageerde toen ik van Aukje Nauta’s boek ‘Nooit meer doen alsof’ hoorde. De ondertitel is ‘Denk je schaamte om en maak het je kracht’ op de cover staat: ‘Wat zou je doen als schaamte geen rol speelt?’. Interessant!

Omdenken

Hoe moet je dat doen, dat omdenken? En hoe bereik je een schaamteloos bestaan? Nauta beschrijft 3 stappen:

Erken je schaamte.
Denk je schaamte om.
Maak van schaamte je kracht.

‘Nooit meer doen alsof’ is een heel persoonlijk boek en daardoor leest het heel makkelijk weg. Ze beschrijft haar schaamte op het werk, hoe ze het idee heeft dat ze geen echte wetenschapper is. En ze vertelt over haar leven als single, een relatiestatus waar ze bepaald niet happy is. Ze legt het verschil uit tussen een schaamtevol en een schaamtevrij leven. Wat weer iets anders is dan een schaamteloos leven.

West vs East

Nauta vertelt dat wij, hier in het westen, nog best wat moeite hebben om met onze schaamte om te gaan. Ten eerste hebben we vaak geen idee waarover we ons schamen. Omdat we zo geconditioneerd zijn, want we houden niet van negatieve gedachtes. Praten over je schaamte betekent dat je je kwetsbaar moet opstellen. En dat is eng. In andere culturen is dat heel anders. Ik moet haar gelijk geven, ik moest ook lang nadenken voordat ik iets kon bedenken waarover ik me schaamde. Ja, natuurlijk zijn die dingen er wel, maar om het daar nu over te hebben? Nee toch? Zelfs niet met mezelf, zo bleek.

Relatiestatus: het is ingewikkeld

In ‘Nooit meer doen alsof’ schrijft Nauta ook over haar relatiestatus. Haar doel was om voor haar 50^e getrouwd te zijn. Helaas. Er zijn verschillende partners geweest, ze heeft ook kinderen met een van die partners, maar tijdens het schrijven van het boek was ze single. Ongewenst. In het boek beschrijft ze hoe ze daar mee omgaat. Hoe ze zich daarbij voelt. En hoe ze haar schaamte daarover omdenkt en tot haar kracht maakt. Met best een bijzonder resultaat. Wat dat resultaat is? Dat mag je zelf lezen.

Hoera!

Aukje Nauta is het beslist gelukt, het omarmen van haar schaamte. Zij heeft haar schaamte zo omarmd en gekneed dat het haar kracht is geworden. Want tada: ze heeft er een boek over geschreven. Een boek dat enorm prettig wegleest, dat je aan het denken zet en waar je mee aan de slag wil. Heeft ze goed gedaan. Hoera dus voor kwetsbaarheid!

Maven Publishing, bedankt voor het recensie-exemplaar van ‘Nooit meer doen alsof’!