Ik nam het me al vaker voor en dit jaar weer: om veelzijdiger te gaan lezen. Want ik greep nog steeds automatisch naar blanke, Noord-Europese en Amerikaanse auteurs. Nou ja, naar hun boeken dan. Zonde! Want er zijn zoveel goede auteurs van kleur, waarom zou ik die buitensluiten? Daarna kwamen er meerdere boeken op mijn pad waar ik ontzettend van heb genoten. Eerlijk is eerlijk: nog steeds las ik veel meer blanke, Noord-Europese en Amerikaanse auteurs, maar goed, work in progress, zullen we maar zeggen. Hieronder vinden jullie de boeken die er voor mij echt bovenuit staken. En die, toevallig (?) ook nog eens allemaal geschreven zijn door vrouwen. Enjoy!

De Paradox van Geluk – Aminatta Forma

Waterloo Bridge, Londen. Een toevallige ontmoeting tussen 2 vreemden, Atilla, een Ghanese traumapsychiater en Jean, een Amerikaanse die stadsvossen bestudeert. Wanneer Atilla’s neefje vermist blijkt mobiliseert Jean haar netwerk van vrijwilligers die vossen voor haar tellen; samen gaan ze op zoek. Gaandeweg ontvouwt zich tussen Atilla en Jean een bijzondere vriendschap.
‘De Paradox van geluk’ is een aangrijpende roman over instinct, veerkracht en de complexiteit van menselijke relaties. Forna toont ons op geraffineerde wijze de verborgen kanten van een multiculturele metropool, hoe we met elkaar samenleven en de ware aard van geluk.

Nou had ik nog nooit van Aminatta Forma gehoord… Maar ze schijnt behoorlijk bekend te zijn. En ze schrijft goed! Ik genoot enorm van ‘De Paradox van Geluk’ en heb dan ook meteen een groot deel van haar andere boeken besteld. De hoofdpersonen zijn intelligent, sympatiek, vriendelijk… Ik ben heel benieuwd naar haar andere boeken.

Als een muildier dat roomijs naar de zon draagt – Sarah Lapido Manyika

Morayo is druk bezig met het organiseren van haar 75ste verjaardag. Elk jaar doet ze zichzelf een chic paar schoenen cadeau en elk jaar doet ze iets gedurfds: nu heeft ze haar zinnen gezet op een tatoeage. Maar dan valt ze en moet ze een heupoperatie ondergaan. Al zal ze moeten accepteren dat haar lichaam en geest haar langzaam in de steek laten, als het gaat om alles uit het leven halen, is Morayo niet te stoppen.

Ah, geweldig… Wat een heerlijk boek is dit. Het enige nadeel? Het is te kort! Ik wil meer over Morayo lezen. Ik hoop zo dat er een vervolg komt.

Ik wil trouwen! Ghada Abdel Aal

Ik wil trouwen! Alleen al de titel van dit boek is een provocatie uit de mond van de 29-jarige Ghada Abdel Aal. Mannen mogen gerust zeggen dat ze willen huwen, maar in het conservatieve Egypte moeten vrouwen het nog steeds hebben van gearrangeerde ontmoetingen met potentiële partners die door familie of vrienden zijn uitgekozen. Ghada deed wat haar leeftijdsgenoten alleen maar durfden te denken: ze hield een openhartig blog bij over haar zoektocht naar een geschikte echtgenoot. Ze beschrijft de mannen die zich als huwelijkskandidaat aandienen en de hilarische, groteske situaties die dat oplevert. Zo is er een humeurige arts, die volgens de sharia leeft en haar als derde vrouw wil. En een man die tijdens zijn eerste bezoek ongevraagd de televisie aanzet omdat zijn favoriete voetbalclub speelt en boos wordt als zijn potentiële schoonfamilie voor een andere club blijkt te zijn. Voor Ghada werd het een lange reeks teleurstellingen.

Dit is leuk! In zo’n 200 pagina’s leer je heel veel over de Egyptische cultuur. Hartstikke toegankelijk, soms ook best wel pijnlijk, maar over het algemeen heel erg fijn om te lezen. Vindt Ghada Abdel Aal uiteindelijk haar droomechtgenoot? Lees het boek en kom er achter…

Mijn zusje de seriemoordenaar – Oyinkan Braithwaite

Koredes zusje Ayoola is in alles het tegenovergestelde van wat zij is: ze is het favoriete kind, bloedmooi, neemt het leven niet al te serieus – en is een seriemoordenaar. Geen man overleeft een relatie met haar. Zussen ben je echter voor het leven, dus Korede helpt haar keer op keer. Wanneer de knappe arts in het ziekenhuis waar Korede werkt, op wie ze heimelijk verliefd is, ook voor Ayoola’s charmes bezwijkt, staat Korede echter voor een gruwelijk dilemma: kiest ze voor haar zusje, of voor zichzelf?

‘’Mijn zusje de seriemoordenaar’ was een tijd terug echt overal op social media te zien, het was een enorme hit. Ik deed dus een bescheiden dansje toen ik het boek in de kringloop vond. Het is vlot geschreven, origineel, ik bedoel maar, een vrouwelijke seriemoordenaar? Van deze selectie vind ik het echter het minste boek. En dat komt door het einde. Het lijkt of Braithwaite het einde een beetje in elkaar geknutseld heeft. En dat is jammer. Maar goed, ik kan in ieder geval zeggen dat ik deze hype ook weer heb meegemaakt.

Iemand nog tips? Must-reads? Of boeken die je absoluut, 100% afraadt? Laat het me weten!