Ik weet niet hoe het met jullie is (goed, hoop ik natuurlijk!), maar ik probeer zoveel mogelijk in het nu te leven. In het nieuwe normaal. Niet om te kijken naar hoe het voorheen was en wat er nog gaat komen. Nu dealen met de huidige situatie en daar zo luchtig mogelijk mee om proberen te gaan.

Makkelijk gezegd natuurlijk als je geen geliefden op de intensive care hebt liggen en als je geen chronisch zieken in je directe omgeving hebt. Ik doe mijn best, ik blijf zoveel mogelijk binnen. Josje laat ik ‘s ochtends vroeg uit en als we iemand tegenkomen, blijf ik zo ver mogelijk bij die ander uit de buurt. En als ik groepen mensen zie, bel ik de politie. Jep, that’s me. Voorheen sprak ik zo’n groep er direct op aan, maar dat werd meestal niet echt gewaardeerd. Dus doe ik het nu zo. Minder stress voor mij en ik heb toch mijn burgerplicht gedaan.

Maar goed! Mocht iemand zich afvragen hoe ik mijn tijd doorbreng tijdens deze crisis: ik spendeer veel tijd met Alice. En we hebben het heel gezellig samen! Afgelopen week tikte ik de volgende challenges af:

Ga terug naar je kindertijd

Ik was niet zo’n actief kind, ik zat meestal op de bank met een boek. Er is dus niks veranderd. 🙂 Ik had nu ook geen zin om te gaan elastieken of mijn nek op een andere manier te breken. Daarom ging ik kleuren! Ik kleurde een Paasmandala. Ik stuurde hem ook op, want je kon er PRIJZEN mee winnen. Die ik, net als vroeger, natuurlijk niet won. Maar niet erg hoor, want alle kleurplaten werden naar een verzorgingstehuis gebracht om de eenzame oudjes wat op te fleuren. Helemaal prima.

Doe iets voor een ander

De uitvoering is er nog niet helemaal, maar met de voorbereiding ben ik goed bezig. Ik pakte een pakket in voor Angel’s Choice met voer voor de dieren die in Oost-Europa gered worden, warme kleding en schoenen voor de vrijwilligers daar. Ik weet het, de lente is hier begonnen en daar vast ook. Maar goed, dan hebben ze het vast.

Aankomende week breng ik het boek ‘Waterschapsheuvel’ naar konijnenopvang Hazel. De nonprofits hebben het zwaar op dit moment, er kunnen nu natuurlijk geen events georganiseerd worden om geld binnen te halen. Maar zodra het weer mag, hebben ze alvast dit boek om te verkopen oid. De konijnenopvang is vernoemd naar de hoofdpersoon van ‘Waterschapsheuvel’ genoemd, vandaar. En ik ga het boek ‘Rennen met Sherman’ opsturen naar de Ezelsocieteit in Zeist. Ik kreeg het van de uitgever om te recenseren, mooi om daar een organisatie mee te helpen die ezeltjes redt.

Lees een boek uit een andere cultuur

Zou niet zo moeilijk moeten zijn, toch? Ik heb tenslotte een hele kast vol met ongelezen boeken. Maar eens gekeken hoeveel boeken ik heb die niet van Noord-Europese of Amerikaanse schrijvers zijn. Oeps. Bar weinig. Inmiddels heb ik ‘De Vrouw van de Imker’ van Amylya Malladi uit, over een jonge vrouw die voor de Taliban vlucht en asiel aanvraagt in Denemarken. Mooi! Interessant om het standpunt te zien / lezen van een buitenstaander, iemand die een samenleving als de onze met heel andere ogen bekijkt. Verhelderend. Toch maar eens wat meer boeken van andere culturen gaan lezen…

Praat met vreemden

Ha! Dat doe ik altijd al. Dat was dus niet zo moeilijk. Ook niet in corona-tijd. In de supermarkt verbaasde ik me samen met een oudere dame over het bijzondere gedrag van iemand die pertinent niet aan de kant wilde. Okay.. In het park babbelde ik, uiteraard op ruim anderhalve meter afstand, met iemand over haar hondje. Even later bleek dat ik haar dochter ken. 🙂 Met een andere dame praatte ik in een ander park over onze geweldige honden. Challenge afgevinkt dus.

Verbreed je horizon en kijk een ander genre film

Dankzij mijn post van afgelopen week, over het jazzverleden van Rita Hovink, kwam ik bij het programma Andere Tijden terecht. Een paar maanden geleden is er namelijk een documentaire uitgezonden over haar leven. Hartstikke interessant! En omdat ik Boer zoekt Vrouw van die week al gekeken had en Andere Tijden nogal verslavend is, bleef ik een tijdje hangen. En keek ik een documentaire over het communisme in Nederland. Ook heel erg interessant. Op Netflix keek ik ‘One of us’, over de chassidisch-joodse gemeenschap in Amerika. Indringend. En ik keek een deel van ‘My neighbor Totoro’ van Studio Ghibli. Het deed me heel erg denken aan de tekenfilms die we als kind keken, met van die meisjes met enorm grote ogen die continu giechelen. Ook weer heel erg leuk om te doen!

Ik wens jullie allemaal een hele fijn week en: