Ik heb het best druk. Vind ik dan toch. Solliciteren, tekencursus, bloggen, social media. Josje, bf en familie en vrienden niet te vergeten! Ik doe dan ook best veel, alleen… Het voelt niet altijd zo. En eerlijk gezegd zijn het niet altijd de juiste dingen. Meestal begin ik met de makkelijke dingen op mijn To Do lijst, want hey, lekker makkelijk afvinken! Maar ja, die belasting en dat lastige telefoontje en en en… Zucht.

Goede tip

Laatst kreeg ik dit advies: app naar jezelf of naar een maatje iedere dag 2 doelen. Voor de volgende dag. En dat zijn geen dingen als de boodschappen doen of de kapper bellen, maar dingen die bijdragen aan jouw grotere doelen. Je carrière bijvoorbeeld. Of een gezondere levensstijl. Of een betere relatie met je partner, je moeder, zoiets. Let wel, dit was allemaal pre-Corona.

En dus ging ik aan de slag. En hey, het werkte! Omdat ik voor mezelf al snel bepaald had wat op dit moment mijn prioriteiten zijn (baan vinden en boek maken), kon ik makkelijk bepalen waar ik op moest focussen. Natuurlijk zijn er altijd nog veel meer dingen te doen en dat is prima. Ook lekker doen. Maar die 2 taken, die zijn op die dag het belangrijkst.

En door

Voor mij werkt het het beste als ik die taken dan ook vroeg op de dag wegwerk. Anders blijven ze sudderen en dat vind ik niet prettig. Met de meeste taken lukt dat dan ook wel. En ik heb me toch veel gedaan! Blogs geschreven, foto’s gemaakt, webinars gevolgd, sollicitatiebrieven natuurlijk. Netwerkafspraken gemaakt. Ik had echt een megafocus. Ik ging als een speer.

En toen kwam Covid-19 dus om de hoek kijken. Voor het echie dan. In eerste instantie wist ik het allemaal best een beetje te negeren, ging lekker door met doelen stellen en afvinken. Yes! Tot de boel stagneerde. Want ineens moest ik mijn schema (voor een goed doel overigens) omgooien. Niet erg, hup, taak naar de volgende dag. Maar die volgende dag kwam er een mannetje met een mokertje. Daar ging m’n focus en balans. Doel ook die dag niet gehaald.

Leermoment

En dat voelde niet goed. Boe. Stom. Balen, want ik ging net zo lekker. Totdat ik me realiseerde dat ik best wel streng voor mezelf ben. Uberhaupt, maar we zitten ook nog eens best wel in een crisis met z’n allen. Nee, dat inzicht kwam niet vanzelf. Daarvoor las ik (ben ik aan het lezen, moet ik eigenlijk zeggen) het nieuwste boek van Gijs Jansen: Uit liefde voor jezelf. Ik ben pas bij hoofdstuk 2, maar het gaat in ieder geval over controle en vermijding. Dat dat niet zo handig is, zeg maar. En over regels die we voor onszelf en voor elkaar opstellen. Valkuilen enzo.

Dus nu was dit blog in eerste instantie een jubelverhaal over doelen bepalen, stellen en bereiken. Want die tekst had ik vorige week al geschreven. Jaja, voorbereiding! Maar… Vandaag wilde ik het afmaken, nog een paar regels toevoegen enzo. Bleek de tekst volledig te zijn verdwenen in de krochten van WordPress. Tja. Wel een mooie kans om een nieuw, up to date blog te schrijven, compleet met Corona en andere nieuwe inzichten.

Umm… boodschap van dit blog? Perfect hoeft niet, kan niet, gaat toch niet lukken. Doe je best, maar als je je kak voelt (en hey, dat zou deze dagen zomaar kunnen en anders ook prima), laat het even gaan. Geef toe aan je gevoel en je zorgen en probeer het morgen weer opnieuw. Wees lief voor jezelf. En je medemens trouwens en houd 1.5 meter afstand!! En laat wat over in de supermarkt voor een ander. Echt, mensen.

P.S. Genieten jullie nu ook extra hard van de mooie natuur om ons heen? Uiteraard niet in colonne in het park of aan de zee. Maar gewoon, tijdens het uitlaten van Josje hier in de buurt. Of tijdens mijn rensessies. Deze foto maakte op een steenworp afstand van mijn huis. Prachtig toch? Ik bedoel maar.

Sterkte mensen. Ik hoop dat het goed met jullie gaat en blijft gaan. #flattenthecurve