Op de laatste dag van het jaar sloot ik niet alleen 2019 af. Josje en ik gingen naar mijn favoriete wandelplek. Niet alleen om madam lekker moe te maken, maar ook om eindelijk het restant van de as van Pepper uit te strooien. Pepper was mijn boxer en overleed zo’n 8 jaar geleden, voordat ik Anne adopteerde.

Het grootste deel van de as strooide ik lang geleden al uit, maar ik hield een klein beetje ‘voor de zekerheid’. Een ander deel liet ik in een hartje van rozenkwarts doen en al die tijd stond er in mijn auto een blikje met het laatste restje van de as. Want stel je voor dat er iets met het rozenkwarts hartje zou gebeuren…

Na het overlijden van Anne besloot ik dat het nu wel echt tijd was om Peppers as uit te strooien. En dat was vandaag dus. Het voelde goed. Een frisse neus halen, gezellig met Josje een rondje lopen en op een rustig moment Pepper haar laatste rustplaats geven. Want natuurlijk hoort ze niet in een blikje thuis.

2019 was geen gemakkelijk jaar. Ik stopte bij mijn werkgever, Anne werd zieker en zieker en overleed uiteindelijk. Toch ben ik dankbaar voor veel dingen. Onder andere voor het feit dat ik ruimte heb om mijn nieuwe ideale baan te vinden. En dat ik zoveel voor Anne heb kunnen doen in haar laatste half jaar bij mij.

Ook gingen Gene en ik naar Amerika waar ik veel prachtigs zag, ik las veel geweldige boeken en schreef erover voor Ogma en natuurlijk kwam Josje bij mij wonen. Waarover later meer. 🙂 Ik wens jullie een fantastisch nieuw jaar, of een gewoon, simpel nieuw jaar. Wat je maar wilt.

Veel liefs, Mirjam